پروبیوتیک‌ها، که نوعی باکتری مفید هستند، نقش ضروری در سلامت شما ندارند، هرچند که این میکروارگانیسم‌ها، همانند باکتری‌های مفید داخل بدن، به گوارش و محافظت از بدن در برابر باکتری‌های مضر به ما کمک می‌کنند.
پری‌بیوتیک نوعی کربوهیدرات گوارش‌نشدنی است و غذای پروبیوتیک‌ها محسوب می‌شود. زمانی‌که پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها با یکدیگر ترکیب شوند، سین‌بیوتیک بوجود می‌آید. محصولات لبنی تخمیری، مثل ماست و کفیر، به‌دلیل داشتن باکتری‌های زنده و مواد غذایی مورد نیاز این باکتری‌ها، سین‌بیوتیک محسوب می‌شوند.
پروبیوتیک‌ها در مواد غذایی مثل ماست وجود دارند، درصورتی‌که پری‌بیوتیک‌ها در غلات، موز، پیاز، سیر، عسل و کنگر فرنگی یافت می‌شوند. علاوه بر این‌ها، پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها به‌عنوان مکمل رژیمی به بعضی از غذاها افزوده می‌شوند.
بااین‌که به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است، شواهد بسیاری راجع‌به کمک پروبیوتیک‌ها در موارد زیر وجود دارد:
- درمان اسهال، مخصوصاً اگر از آن‌ها پس از آنتی‌بیوتیک‌های مشخصی استفاده شود
- پیشگیری و درمان عفونت‌های قارچی بانوان و عفونت‌های مجاری ادراری
- درمان سندرم رودۀ تحریک‌پذیر
- تسریع درمان برخی عفونت‌های روده‌ای
- پیشگیری یا کاهش شدت سرماخوردگی و آنفلوآنزا
عوارض جانبی پروبیوتیک و پری‌بیوتیک‌ها نادر است و اکثر افراد بالغ و سالم می‌توانند با خیال راحت از آن‌ها در رژیم غذایی خود استفاده کنند. اگر شما هم تصمیم به استفاده از این مکمل‌های غذایی دارید، می‌توانید با پزشک خود در این باره مشورت نمایید.
